Auckland / Rotorua

Oke, toegegeven, de eerste dagen in Auckland waren zwaar. "Waar ben ik aan begonnen!?" klonk het steeds. Gelukkig heb ik thuis een hele leuke man zitten die toch steeds weer de woorden weet te vinden om mij gerust te stellen. Weg van Auckland en een plan maken, maar goed, Lisa en plannen?

Planningsloos door de straten van Auckland, met inmiddels 18KG aan back-ache kom ik de volgende verloren ziel tegen;
Broodmager, kaken op elkaar geklemd, vreemd uitziende tattoos. Hoe kom ik hier nu weer van af?
"I'm a Hells Angel prisoner, see these tattoos?" Shit... heb ik dit? "They've abducted me 23 years ago, you really don't want to know." En juist daar in zou hij nog wel eens gelijk kunnen hebben.

Enfin, na dit een tijdje aangehoord te hebben (voor zover verstaanbaar) en ik nog steeds met m'n 18KG back-ache aan het slepen was, de Hells Angels prisoner maar om raad gevraagd. "If you could go anywhere in New Zealand right now, where'd you go?". Rotorua klonk het vastberaden en guess what, na 4 uur in de bus (zonder overgeven!) ben ik aan gekomen in dat naar rottende eieren ruikende stadje.

Met nashi peren op zak (eindelijk een plek waar die in overvloed te verkrijgen zijn)  de natuur om mij heen eens goed bewondert. Berg boven berg en volle grote bomen zoals ik die nog nooit gezien heb. Ja, dit is waar ik voor gekomen ben. De drukte van Queenstreet achter me latend geniet ik van vreemde onherkenbare (te dun en groot voor een koe of schaap) schepsels die voor zich uit grazen boven op een berg. Iedereen weet hoe blind ik ben dus de juiste benaming van deze vreemd uitziende dieren zullen we nooit weten.

Ik ben er net achter gekomen dat ik roos heb, ofwel, ik heb keihard m'n hoofd verbrand. Au!